در جستجوی هوش ماشینی
برای هزاران سال انسان دنبال این بود که بفهمد چطور هوش انسان کار می کند. دنبال این بود که بتواند این هوش را در وسایل دیگر که میسازد پیاده‌سازی کند. تلاش می‌کرد بتواند یک دستگاه جدید که هوشمند و متفکر است را بسازد.
ما از دستگاه‌ها و وسایل الکترونیکی که برای خودمان ساختیم راضی نیستیم. آن‌ها تنها میتوانند کارهای ساده و تکراری را خوب انجام دهند.
ولی هر چیزی که نیاز به فکر کردن دارد و هوشمندی لازم دارد را خودمان باید انجام دهیم. ما میخواهیم ماشین‌ها بتوانند کارهای پیچیده‌تری انجام دهند.
مثلاً دسته بندی عکس‌ها و تشخیص سلول‌های مریض از سالم ها ، یا حتی همبازی بودن با ما در بازی شطرنج. این موارد بنظر نیاز به هوش انسانی دارد. یا حداقل یک هوشمندی که وسایلی مثل ابزار های ساده مثل ماشین حساب نیست.
ماشین‌هایی با هوشمندی شبیه انسان آنقدر جذاب و جالب به نظر میرسند که فرهنگ انسانی را پر از رؤیا ها و داستان‌ها درباره خودشان کرده اند. فیلم‌هایی مثل اودیسه و بسیاری از فیلم‌ها و سریال های علمی تخیلی یک ربات هوشمند را به تصویر می کشند. ربات هایی ترسناک و قاتل، محافظ انسان ، خوش صحبت و سرگرم کننده و یا حتی فریبکار و دروغگو.
وقتی گری کاسپاراف برترین شطرنج باز جهان در سال ۱۹۷۷ از ماشین دیپ بلو که شرکت آی بی ام آن را ساخته بود بازی را باخت. یکی از بزرگترین چالش های تاریخی در حوزه هوش ماشینی در نهایت به سرانجام رسید. بزرگترین اتفاق بعدی برنده شدن بازی گو (Go) توسط هوش مصنوعی با نام دیپ ماند ساخت شرکت گوگل در اواسط دهه دوم قرن ۲۱ بود.